Εδω να μεινεις......

Θυμαμαι μικρη κι ακομα και τωρα πολλες φορες,οταν ενιωθα ανασφαλεια,ετρεχα στην μανα μου...οταν τα ονειρα μου ηταν τρομακτικα....πολλες φορες σηκωνα τον πατερα μου απο το πλαι της για να ξαπλωσω διπλα της και μονο που μ'αγγιζε κοιμομουν αβιαστα.....Τους πυρετους μου,τις αρρωστιες μου,τα καλα μου,τα λαθη μου.....εκεινη εκει....
Εκει και στις φωνες μου,στις τρελες μου...βραχος.....Ασφαλεια....Και μια δυστυχως ψευδαισθηση πως θα ειναι παντα εκει......
Κι ομως οταν την ειδα με στο κρεββατι του νοσοκομειου,τρομαγμενη,φοβισμενη,να με διωχνει για να παω να ξεκουραστω....(Παλι για μενα.....να νοιαζεται).....αισθανθηκα ανεπαρκης,ηλιθια,φοβισμενη.....Κι αν παθει κατι?Σκεφτηκα.....
Τι δεν εχω προλαβει να της πω?Και ποσα ευχαριστω......Ποσα σ'αγαπω.....
Μιλα τωρα που μπορεις , που την εχεις....που χρειαζεται εσυ να την χαιδεψεις να φυγουν οι κακες σκεψεις...τωρα που την δικη σου ασφαλεια εχει αναγκη.....